Nou moment dat het knallen moest gaan beginnen lagen Juno en Jessy al in de bench, die voelden de bui al hangen. Jamahl ook wel alleen die wist het nog even niet, wat zou hij doen, in paniek schieten of gewoon doen of zijn mooie grote neus bloedde? Hij koos voor een gedeelde optie. Wel weg kruipen maar dan net doen alsof er niets aan de hand was. Hij is dus tussen de ijskast en de computer tafel gekropen, een plek waar hij zich altijd al toch wel veilig gevoeld schijnt te hebben de afgelopen week. Op een gegeven moment is hij zelfs gaan slapen. Nu viel het ook wel aardig mee moet ik zeggen met het vuurwerk. Ik had van een binnenstad als in Den Burg erger verwacht. Misschien ligt het wel aan het feit dat mijn buren er beide niet waren en de rest allemaal bejaardenwoningen zijn… Mazzel gehad dus. De katten hebben zich eigenlijk helemaal niets van het geknal wat dan te horen was aangetrokken. Natuurlijk kan hier volgend jaar een totale ommezwaai in gekomen zijn, maar voor nu moet ik zeggen, het is me met alles behoorlijk meegevallen. Ik ga zo de honden dan maar uitlaten, want het hele erge werk is dan nu wel achter de rug, en alles is nu teruggekeerd tot een niveau van de afgelopen ochtend, dus nog doorheen te komen. Ik laat vannacht wel de radio aan voor Jamahl en een lampje (nu deed ik dat toch al elke avond omdat ik het zo sneu vind dat hij alleen beneden ligt… ) voor het geval dat. Maar wat er ook gebeurd, ik denk dat het wel meevalt voor hem. Hij heeft zich heel goed gehouden moet ik zeggen. Gelukkig is het weer voor een jaar voorbij denk ik dan maar.
Affijn, welterusten allemaal!
Groetjes,
Gandr & beestjes