Katten met een lelijk uiterlijk komen hier en daar wel voor…
Een poes uit het katten-kwartet dat me omringde toen ik een peuter was, had haar naam aan haar lelijkheid te danken, nl. Poekel.
Ze was diep rood-zwart met wat witte aftekeningen die net op de verkeerde plaatsen zaten en ze was fors op ielige pootjes (krom) en had een dun staartje.
Haar uiterlijk was dan niet optimaal, van binnen was ze een superpoes. Waarschijnlijk was ze ooit een boerderijkat geweest, want ze was een onovertroffen jager. Ook had ze duidelijk ervaring met honden. Ze heeft onze colliepup opgevoed en heeft haar jarenlang tegen andere honden beschermd. Een veel voorkomend probleem was de vraag “De hond doet toch niets?” waarop mijn moeder naar waarheid moest antwoorden “Nee, maar pas op voor de kat!”. Zelfs een grote hond die lachend achter haar aan was gestuurd door een onbenul van een baas kwam even later met een forse kras op de neus jankend terug!
Helaas heb ik geen foto's van haar, in die tijd maakten we bijna geen foto's van de dieren…
Een andere kat uit dat kwartet heeft wel eens een vreemd compliment van een bezoeker gehad: “Je bent dan wel een lelijjke kat, maar wat heb je een prachtige buik!”
Ach, aan elke kat zit iets moois, ongeacht het al dan niet mooi zijn van de buitenkant!
Lara