Mijn teckel loopt buiten vaak afwisselend met een opgetrokken linker- of rechterachterpoot; heeft absoluut geen pijn en er zijn geen afwijkingen; is speels zowel binnen als buiten, loopt graag op het strand en in het bos. Het lijkt een gewoonte te zijn of een soort tic. Als ik zeg:“gewoon lopen” gaat de hond door op 4 poten om even later al rennend of lopend weer een van de achterpoten op te trekken. Ik ben benieuwd naar reacties. Loes.
Hai Loes,
Niet alle teckels zijn kleinzerig, en daarnaast zijn ze ook nog eens niet op alle punten kleinzerig.
Ik heb een teckel, en hij heeft onder andere ook last van zijn nek die hij een keer op een hele pijnlijke manier verdraait heeft… Omdat de spieren niet gewend waren die houding aan te nemen, dat deed dus wel degelijk zeer…
Maar zijn knieschijvjes zitten ook ietwat losser als eigenlijk zou mogen, gevolg het afwisselend “huppelen” met de achterpootjes. Daar heeft hij geen last van daar de banden die de schijfjes op hun plek moeten houden inmiddels te wijd geworden zijn. Het is een typisch teckel kwaaltje. Op zich kan dat huppelen ook niet echt kwaad, echter…. Ze belasten hun rug er wel op een verkeerde manier mee en het is wachten tot het een keer wel mis gaat. Het was namelijk bij mijn teckel 1 van de veroorzakers dat hij zijn nek geblesseert heeft.
Ik zou het niet te makkelijk af doen met “Hij heeft er geen last van dus ik ga nóg niet naar de dierenarts…” Persoonlijk vind ik het zowieso onverstandig om te gaan wachten met naar een dierenarts te gaan totdat je echt zelf de tekenen ziet dat het dier er last van heeft. Voorkomen is vaak beter dan genezen. En wat is mij liever? Mijn portomonee of mijn hond met een goede levenskwaliteit? Ik zou zeggen het laatste.
Veel mensen zijn op de theorie van: “Hij heeft er nóg geen last van schijnbaar.” op hun neus gegaan. Daarbij, té lang wachten kan de kosten van de dierenarts alleen maar omhoog schoeven, niet omlaag.
Het kan wel degelijk wijzen op een probleem in de knieën of de heupen van je hond. En het lijkt mij zeer aan te raden om in ieder geval bij de dierenarts een verzekering “te vragen” van het tegenovergestelde. Is voor jezelf ook veel prettiger lijkt mij. Want het feit dat je je berichtje hier plaatst wijst erop dat je er toch niet helemaal gerust op bent, of heb ik het mis?
Groetjes,
Gandr & beestjes
Hoi,
Dat bij JR en foxen heet Patella luxatie, dat houdt in dat de kom waarin de knie draait niet goed functioneert. De knieschijf schiet dus als het ware uit de kom.
Dit is een erfelijke aandoening. Er zijn meerdere ‘graden’ in, dwz dat het van minimaal tot ernstig is.
Het is te opereren, maar dat moet je dus echt met de dierenarts overleggen.
Over het algemeen hebben de kleinere rassen daar last van, zo mogelijk ook de teckels, eerlijk gezegd dacht ik dat zij meer last hadden van hernia's e.d.
Wil je meer hierover weten, meel het effe.
gr LauraFemke c. schreef:
>
> Hoi Gandr,
>
> Als je goed op let zie je dit ook veel bij Jack Russels en
> fox-hondjes, ik heb altijd gedacht dat het een soort “tick” was
> van deze kleinere rassen, weet je hier meer over? Of zijn al de
> kleine rassen nu eenmaal gevoelig aan de knieen?
>
> Groetjes,
>
> Femke
Laura is me voor… ;-)
Maar goed, het is altijd verstandig om eerst een dierenarts te raadplegen voordat je zelf aanneemt “dat het dier er geen hinder van ondervind”. Velen zijn er dus zo de boot mee ingegaan.
En Femke C. Ook Jack Russels komt dit bij voor. Net als de Yorkies, die zie je ook vaak dat huppelen met drie pootjes doen.
Laura, helaas, het is inderdaad zo dat de hernia bij een teckel nog het grootste risico is, maar ook de knieën zijn tegenwoordig niet meer wat ze hadden moeten zijn :-(.
Maar heb ik gelijk als ik zeg dat er eigenlijk geen hond meer te vinden is waar niet iets medisch aan mankeert? Jessy, de teckel, staat onder controle van mijn dierenarts. Hij houd de rug ook nauwlettend in de gaten daar die natuurlijk door deze manier ook behoorlijk last kan gaan veroorzaken.
De knietjes gaan tot nu to weer goed, Jessy bracht ze zelf in een onjuiste positie door zijn debiele loop gedrag aan de lijn. Dat heeft hij gelukkig afgeleerd en het gaat zo alweer stukken beter. Echter het “huppelen” is hem wel bij gebleven… En daarom wordt zijn rug ook nauwlettend in de gaten gehouden.
Groetjes,
Gandr & beestjes
Beste Laura en Gandr,
Zo zie je maar weer, ik altijd denken dat het gewoon bij die rassen hoorde…. Maar goed dat ik geen Jack Russel of een Fox heb, de arme beestjes die hadden bij mij dus gewoon blijven lopen met knieklachten! :-))
Dank jullie voor de uitleg,
Groetjes,
Femke en Joy (de Golden)
Bedankt voor je adviezen. Gelukkig heeft onderzoek bij de da heeft geen afwijkingen laten zien (ook als pup is ze al onderzocht ); om alles uit te sluiten worden er foto's gemaakt. Toch vreemd dat de hond zo selectief is met het “hinkelen”: alleen buiten en b.v. niet als de aandacht is afgeleid bij b.v.spelen en snuffelen/speuren.Het kan zijn dat ze de ondergrond als onprettig ervaart ;takjes, aarde,vocht,kou.
(Overigens spelen de da-kosten geen rol (zie je eerste reactie). Mijn huisdieren krijgen alle preventieve en medische zorg, daar ben ik zelfs voor verzekerd). Ik laat je natuurlijk de uitslag van de foto's z.s.m. weten. heeft de da trouwens gesleuteld aan de knietjes van jou teckel en zo ja, wat of kreeg je adviezen ?
Hoi Loes,
Nee, de teckelknietjes van mijn Jessy zijn niet in een dermate staat dat er aan gesleuteld moest worden. Het is wel oppassen als hij rent, hij mag dus niet “verleid” worden te scherpe bochten te maken. Nou kan Jessy dat gelukkig niet eens, hij heeft het namelijk schijnbaar niet eens door dat hij dat zou kunnen.
Het geeft Jessy geen last van zijn knieën. De schijfjes slaan bij hem dan ook gelukkig niet helemaal vast of ze schieten ook niet geheel van hun plek. Jessy is bij de dierenarts wel onder controle om het in de gaten te houden dat het niet erger wordt. Gelukkig wordt het zelfs de laatste tijd minder. Dit vooral nadat hij 6 weken volledige rust heeft moeten houden nadat hij zijn nek in de vernieling geholpen had (gekneusd). Daarna heeft hij dus eigenlijk heel rustig weer opnieuw leren bewegen. Laat ik wel zeggen, dat heeft hij eigenlijk zichzelf aan geleerd… Hij maakt niet meer van die dolle capriolen als vroeger. Hij heeft gelukkig wel geleerd van zijn nekblessure. Hij gaf zelf ook in de 6 weken aan dat hij niet al te veel wilde doen, dus hem rustig houden was geen probleem voor hem.
En zijn knietjes? Tja ze zijn wat “losser” dan gebruikelijk. Maar ook daar heeft Jessy nu wat op gevonden. Als hij toch last krijgt… En dat is zelden, want daarna is het meteen een tripje dierenarts, gaat hij zelf gewoon op zijn gat zitten. Mag ik hem tillen. Ja ja…
Voor zover het er nu naar uitziet zullen de knietjes niet erger worden. Ik doe zelf oefeningen met hem, volgens een boek wat ik destijds aangeraden kreeg, over fysiotherapie met honden. Ken je fietsen? Je weet wel wat sommige ouders met hun kinderen doen? Nou dat schijnt bij Jessy goed te helpen.
Daarnaast heeft meneer nu de laatste vier jaar de kans om 1 keer in het jaar echt te zwemmen in een heus zwembad, en dat helpt ook een stuk.
Nu is het wel zo wat voor de ene hond helpt hoeft niet voor de andere hond te werken. Ik ben benieuwd naar wat de foto's vertellen… Jessy's foto toonden wat wij al dachten… De poten zijn te kort, en het lijfie is te lang. LOL Die waren dik in orde verder. Geen enge vergroeïngen aan het bot of aan de heuppies gelukkig. Mooie gave teckelbeenderen…
Veel succes en ik lees het dan nog wel.
Groetjes,
Gandr & beestjes
Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's