Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
kelly
ik wil graag weten wie er ook een konijn heeft en of jullie er ook last van hebben dat ze zo bijten?en ik wil heel graag met dieren werken,maar het moet wel een betaalde baan zijn,omdat ik die nu ook heb
alvast bedankt
gr.kelly
Hoi Kelly,
Heb jij een konijn dan dat bijt? Ik heb jarenlang konijnen opgevangen en heb nu twee konijnen… Beide zijn baknijdig. Er is een foefje voor om te voorkomen dat ze je bijten als je ze de etensbak even ontneemt om er eten in te doen en om te voorkomen dat je gepakt wordt als je het weer terug zet. In de eerste geval hou ik mijn hand over de rug, hoog in de nek bij het konijn. Zo kan deze dan niet naar me toe springen. Ik schuif het zo ook wel eens even een stukje bij de bak weg, omdat het bakje pal onder de neus staat soms… En konijnen tanden doen zeer!
Bij het terug zetten doe ik hetzelfde of ik geef een stuk winterpeen vooraf in de bek. Zo happen ze daarin en niet in mijn handen. De meeste konijnen hebben hier wel in een zekere mate last van. Vooral de mannetjes en dan met name de kleine dwerg soorten. Ik heb dit verschijnsel echter niet waargenomen bij hangoorkonijntjes, maar dit wil niet zeggen dat die dit dus nooit doen.
Maar goed, als je wilt voorkomen om gebeten te worden… Echt af te leren is het eigenlijk niet, maar je kan dus uit voorzorg voorkomen dat ze naar je hand kunnen happen door je hand op hun rug te leggen, dit hoeft niet met kracht te gebeuren, alleen maar zo dat je voorkomt dat ze dus vaar voren komen en bijten. Ik hoop dat het lukt.
Succes.
Groetjes,
Gandr & beestjes
Hoi Kelly en Gandr,
Mijn eerste konijn was een echte verdediger van zijn voerbak. Hem heb ik geleerd dat hij eerst een lekker brokje kreeg (het grootste brokje uit zijn standaard mix) en zolang hij er op kauwde kon ik naar zijn voerbak zoeken (die lag ergens achterin onderr een laag zaagsel). Het was een soort spelletje tussen Disastre en mij. Als hij het me te moeilijk maakte pakte ik hem wel eens bij zijn nek/schouder, zodat ik rustig kon zoeken. Een hok met een grote (boven-)ingang is bij zo'n konijn echt een vereiste. Toen hij in eerste instantie niet goed met de cavia's overweg kon, heb ik hem in het keine kooitje gehad. Daar was hij behendiger dan ik en na een paar pijnlijke ervaringen heeft hij zijn naam verdiend…
Disastre beet overgens niet, hij krabte liever!
Als er in de vakantie oppas werd geregeld voor de cavia's en Dis (die inmiddels dikke vriendjes waren), dan stond er een stoffer en blik met lange steel klaar. Daarmee kon het hok 2 weekjes acceptabel schoon gehouden worden. Voer mocht gewoon los er in gegooid worden. We moesten de oppas nou eenmaal te vriend houden voor de katten ; ->
Groetjes,
Lara
PS. Juist op dit soort beestjes val ik. Het is dus eigenlijk vreemd dat ik na Dis de tamme, lieve Ramp en daarna de kalme, afstandelijke Tambo in huis heb gehaald. Hoewel ik echt verliefd op ze was/ben, denk ik dat ik over een jaartje of 10 (na Tambo) toch eens een krengtje ga zoeken in de opvangcentra.
Dan had jij mijn Katisha wel gemogen denk ik… Als ik die moest verschonen, moest ik haar invangen met een grote handdoek en als ze los liep dan was die kamer van haar… Ze hing in je broekspijpen als jij er anders over dacht. LOL Katisha was een kruising tussen een Hollander en een Belgische Haas, wat wel het een en ander verklaart. Belgische hazen zijn niet allemaal even makkelijk. Daarnaast was Katisha gewoon ronduit rot behandeld de eerste twee jaar van haar leventje. Pas toen ze bij mij kwam kwam ze ook tot rust, het heeft vier jaar geduurt totdat ik haar ook gewoon kon oppakken of aaien in het hok, het brommen is ze overigens wel altijd blijven doen.
Ik mis de gekke “Trish” nog wel hoor. Want het was toch ergens wel een dankbaar konijn.
Groetjes,
Gandr & beestjes
Hoi Gandr,
Die felle types, dat zijn echt overduidelijk individuen ; ->
Toen Dis ouder werd, begon hij door te krijgen dat ik helemaal zo slecht niet was. Na zijn hersenbloeding mocht ik hem zelfs helpen zijn voerbak te vinden. Hij kon toen alleen nog maar linksom draaien, maar de DA had nog niet alle hoop op hersel opgegeven. Een maand voor zijn dood was hij inderdaad weer redelijk zelfstandig, maar alle felheid was hij kwijt.
Misschien is die droeve tijd wel de oorzaak van mijn voorkeur voor konijntjes zoals Disastre was toen hij jong was, ook al was de karakteromschakeling voor ziekte al begonnen.
Hij heeft me in de kamer overgens nog nooit aangevallen. Dat was een soort ‘reserve-territorium’ dat hij met plezier deelde met mens en dier.
Groetjes,
Lara
PS. Ik heb wel eens van een fokker gehoord dat Hollanders felle beestjes zijn, met zo af en toe een fals exemplaar er tussen. Jouw Katisha kan het dus van 2 kanten hebben!
Hoi Kelly,
Flappie (vrouwtje) is echt een krengetje. Die is af en toe ook zo bijterig. Dan heeft ze al een paar waarschuwingen gekregen en gaat dan gewoon door. Op een gegeven moment komt ze naar me toe en bijt me dan. Vooral in het begin toe ik ze had zat ik echt onder de blauwe plekken. Ja die tandjes zijn niet bot he?
Wat ik nu doe als ze wil bijten:
Je pakt met je wijsvinger en duim haar mond beet en je drukt het naar elkaar toe. Je moet maar eens bij jezelf proberen, dan kan je dus ook niet meer bijten. En daar vinden ze dus helemaal niets aan. Meestal hoef ik dat eens in de zoveel tijd toe te passen. Mijn Flappie leert daar wel van, misschien jouw konijn ook wel, probeer het eens!
Groetjes Daphne, Aruna, Flappie en Nijntje
