Hallo iedereen,
Mijn konijn Tambo heeft waarschijnlijk het voorjaar in zijn kop, want hij randt regelmatig mijn cavia Dandy aan. Bij Mandy heeft hij al afgeleerd pogingen te doen, want die kan behoorlijk fel reageren! Dit weekend heb ik ze apart gezet (2 kooien van 100 bij 50 cm) en laat ik ze alleen onder direct toezicht samen los lopen (vroeger ook zonder direct toezicht, zolang ik maar thuis was). Sinds hij een dag van ze gescheiden is geweest gedraagt hij zich weer als een nette heer, maar ik vertrouw hem op het moment toch niet helemaal.
De problemen zijn relatief eenvoudig te verhelpen met een castratie, maar toch heb ik daar iets tegen. Allereerst is elke operatie een gevaar en daarnaast is mijn ervaring bij mijn vorig konijn niet al te best. Hij werd na de castratie dik en sloom. Het kan aan zijn kanker hebben gelegen, de diagnose was nog niet gesteld maar ik geloof dat hij de diarree al wel had…
Ik ben gek op mijn goedaardig macho-konijn zoals hij nu is. Ik wil zijn karakter niet veranderd zien. Maar ik wil wel dat hij samen met zijn collega's kan wonen. Een jaar lang waren er geen (merkbare) problemen tussen de cavia's en Tambo.
Heeft iemand misschien ervaring met de cycli van rammelaars? Is het te voorspellen wanneer zijn hormonen een continue goede omgang met de cavia's weer toestaan? Of is het toch beter om het risico van een castratie te nemen. Zijn er mensen die ook een slomer konijntje kregen na de ingreep, of veranderde Ramp vooral ten gevolge van zijn ziekte? Ramp was met een jaar gecastreerd en werd met 4 jaar tijdens een kijkoperatie bewust ingeslapen. Tambo is nu bijna 1 1/2 jaar.
Alvast bedankt voor het meedenken,
Lara