Eindelijk eigen katten!

  • Lara

    Vrijdag vonden we eindelijk een krabpaal die mooi, stevig, groot en betaalbaar was. Groen licht voor de zoektocht naar de ideale huisgenoten!

    Zaterdag hebben we eerst naar Amsterdam gebeld. Daar zit Aga, de kat die ik wel zag zitten op basis van een vage foto en 4 regeltjes tekst van de asielpagina. Toch even verdere info gevraagd, want die tekst stamde van begin december… Wat bleek: ze was nog steeds zo schuw dat ze niet binnen de komende maanden geplaatst zou kunnen worden. Tja, geen wonder dat ze er al zo lang zit. Zodra ze daar wordt vrijgegeven zal ze denk ik wel gauw een baasje vinden, want ze is en blijft prachtig.

    We besloten geen maanden te wachten op een kat die we eigenlijk niet eens kenden en stapten in de auto naar Utrecht. Daar hadden we destijds Moene vandaan (een van mijn moeders katten) en het is een goed asiel. Helaas voor ons hadden ze daar maar een nog niet gereserveerde kat zitten. Leuk beestje, maar zowel haar hart als ons hart ging bij de ontmoeting niet sneller slaan :-<

    Op naar Zeist, waar ook een goed asiel zit. Daar was het werkelijk hectisch. De persoon die het meest van de katten wist dacht dat een tweetal uit de carantaine wel bij ons zou passen, maar voordat ze ons daarheen kon leiden moest ze ook even assisteren bij twee andere ‘kattenzoekers’. Petje af voor de heldere karakteranalyses die ze gaf!

    Eindelijk kwamen we dus bij de afdeling waar onze ‘kandidaten’ zaten. Laatste halte voor die dag, want na de carantaine ga je uiteraard niet zomaar een ander asiel in. De eerste aan wie ze ons voorstelde was Moufasa. Een prachtige zwarte kater, echt een allermansvriend. We lieten hem even snuffelen en kregen gelijk een stevige kopstoot! De blauwgrijze poes met wie hij samen was binnengebracht was duidelijk minder in staat zich aan de omgeving aan te passen. Ze zat bang in een doosje en keek of ze iedereen die haar zou benaderen voor de zekerheid in mootjes zou hakken… Onze begeleider kende haar echter al goed genoeg om zich daar niets van aan te trekken. Jasmina heeft zo'n zacht karakter, die doet echt niets verkeerd! Half geinterresseerd snuffelde ze aan onze handen en liet gelaten toe dat we haar aaiden. Pas toen we niet op haar letten (mijn hand kroelde gedachtenloos achter het oortje door) drukte ze wat steviger tegen me aan… Even later kwam er zelfs een voorzichtig spinnetje op gang ;-> In een kalm huishouden is ze dus zo in orde!

    Bij deze katten was het echt een vonk die genadeloos snel insloeg! Onze harten klopten sneller en die van Mufasa ook. Jasmina had het te druk met zenuwachtig zijn, maar ook zij zal zich bij ons vast snel thuisvoelen! Nou ja, snel, het kan nog wel een paar weken duren voor we ze mee mogen nemen :-<<<<

    Het schijnt dat onze schoonheden een week geleden zijn binnengebracht door iemand uit Den Haag die bereid was te reizen voor een zo goed mogelijk asiel. Ze had ze zwervend aangetroffen, maar wist tevens een heleboel over ze te vertellen..? Een deel van het verhaal is eerlijk gezegd langs me heen gegaan, ik was gewoon verliefd ;->

    Ze zitten er nu een week en zijn vlooienvrij. Dat schijnt een vereiste te zijn voor een goede urinetest en is zowieso prettig voor de kat.

    Castreren (moet nog bij Mufasa) mag pas na twee weken in het asiel, dus op zijn vroegst over een week. Rond die tijd wordt ook het tweede deel van de wormkuur toegediend. Ook chippen mag pas na 2 weken, maar dat is gelukkig erg weinig werk ;-> Ik vind het echt fantastisch dat dingen zoals een urinetest standaard zijn bij dit asiel. Dat geeft een zo groot mogelijke zekerheid dat er geen ziektes over het hoofd worden gezien! Een nadeel is wel dat we langer moeten wachten als er een onduidelijkheid uit de test komt, want ze willen echt zelf de kat helemaal tip top maken. Het wachten is dus een klein minpuntje in een lange rij pluspunten!

    Volgende week worden we gebeld over onze schatten. Er is een kleine kans dat we ze zaterdag op kunnen halen, maar een grotere dat we nog een week langer moeten wachten. Toch moeilijk, om gelijk de eerste weken van je eigen katten gescheiden te moeten zijn :-<

    Groetjes,

    Lara

    PS. Zodra ik iets hoor laat ik het uiteraard weten!

  • Jennifer)

    Nogmaals van harte met je twee nieuwe lieverds Lara!

    En fijn dat er weer twee katten uit het asiel heel goed terecht komen!

    Groetjes Jennifer

  • Carmen

    Gefeliciteerd!! Maar pas op hoor, katten zijn een verslaving….;-)

    Carmen

  • Lara

    Weet ik Carmen, daarom wisten we ook al voor we een eigen plekje hadden dat die geschikt voor katten zou moeten zijn.

    Ik ben opegegroeid met katten (eerst 4, toen 2 en nu heeft mijn moeder er 3) en bij Ralf's ouders wonen ook 2 katten.

    We waren dus al verslaafd voor we samen gingen wonen ;->

    Groetjes,

    Lara

  • Gandr

    wat ik zo leuk vind is dat jullie eerst een krabpaal gescoort hebben alvorens jullie er katten bij zochten. ;-)

    Maar ehm waar komen ze nou precies vandaan? Uit asiel Zeist? Geinig, heb ik nog gewerkt in het verleden. Beter nog daar ben ik begonnen. Maar niemand die me daar nog zal herkennen, want voro wat ik weet is het hele bestuur en het beheer inmiddels vernieuwd… En vrijwilligers die wisselen ook nog wel eens dus daar zal er ook geen een meer tussen zitten die mij nog kent… Hoe dan ook… Was leuk werken daar.

    Veel plezier met je katten beestjes als je ze hebt…

    Groetjes,

    Gandr & beestjes

  • Lara

    Vandaag gebeld, ze zaten nog in quarantaine :-<

    Het blijkt dat ze aan het niezen zijn gegaan, dus het kan nog wel even duren.

    Mufasa moet daarna ook nog geholpen worden, dus ik hoop op komend weekend en vrees voor nog langer wachten…

    Dat er een krabpaal zou komen voor er katten kwamen was van begin af aan al logisch.

    Hoe kan je ze anders leren waar ze wel en niet mogen krabben?

    Daarnaast val ik meestal op schuwere types (in dit geval dus Jasmina) en die krijgen vanaf een hoge, veilige plek het snelst hun vertrouwen terug.

    Groetjes,

    Lara