moeilijke keus

Carmen

14-03-2001 12:36

Een tijdje terug was ik mij nogal aan het opwinden omdat iemand tegen Gandr zei dat ze Jamahl moest laten inslapen. Daar werd ik zo boos om. Dat iemand die drie regels tekst over jouw hond leest zo kan zeggen dat hij geen dierwaardig bestaan heeft.
Zoals de vaste prikborders misschien nog weten heb ik een chronisch zieke hond. Een amerikaanse bulldog van nog geen twee jaar oud. Hij heeft nu artrose en chronische oor-, oog- en voorhuidontstekingen. Maar daarvoor heeft hij ook al een hele nare tijd van ziekzijn en veel pijn achter de rug. Hij wordt dan ook w.s. niet oud. Als ik alles van tevoren had geweten dan zou ik zeggen laat hem maar inslapen meteen na geboorte. Maar je weet niet alles van tevoren en hij leeft dus nog. Murphy heeft slechte dagen (zoveel pijn dat hij soms niet van de bank af kan komen van pijn) maar ook goede dagen (dan huppelt hij buiten rond als een jonge hond). Dan de vraag wanneer is het niet dierwaardig meer. Als hij zo slecht is dan kan ik het soms niet meer aanzien en heb zoiets van als het zo moet dan maar een spuitje. Maar als het goed gaat en hij is zo blij dan snap ik weer niet dat ik dat gedacht heb. Nu heeft hij gelukkig meer goede dan slechte dagen. Maar waar trek je de grens. Wanneer maak je de keus het kan niet meer. Ik heb onze dierenarts onze twijfels voorgelegd en hij zou het zeker aangeven als het niet meer kan maar toch…. Ik ga maar af op mijn gevoel en dan komt het vast wel goed. Maar ik ben er bijna elke dag mee bezig.
Hmmm, het is een beetje een depri verhaal geworden. Maar ik wilde het toch een keer kwijt bij mensen die wel snappen hoe moeilijk je het daarmee kan hebben.
Carmen
Carmen
nadia

14-03-2001 13:08

Het is inderdaad hartstikke moeilijk om te bepalen wanneer je een dier echt moet laten inslapen.
Mijn man en ik hadden een Golden Retriever teefje; Tessa. Zij was 2 maanden toen we haar in huis namen. Ze had wel hartruis, maar dat vonden mijn man en ik niet erg. Ze had erg veel moeite om haar plas in te houden. In het begin denk je dat het met onzindelijkheid te maken heeft, maar op een gegeven moment bleek dat ze een blaasinfectie had. We hebben haar antibiotica gegeven, maar het hielp niet. We hebben van de dierenarts een 2e kuur gekregen. Daarna was de blaasinfectie over, maar na 4 weken was de blaasinfectie alweer terug. En dit was niet het enige. Tessa was een ondervoorbijter en het was zo erg dat haar tandvlees helemaal zwart werd. Ze had erg veel last van haar tanden en tandvlees bij het eten. Ze werd ook wat minder speels en sliep veel. Toen begon Tessa af te vallen en ook haar groei bleef achter. Ze poepte wel 6 of 7 keer per dag. De ontlasting was erg veel en hard. Ik vertrouwde het niet en ben daarom samen met mijn man en Tessa terug naar de fokker gegaan. Omdat er nog garantie op zat, hebben we allerlei testen laten doen bij de dierenarts van de fokker. Het resultaat van deze testen was dat Tessa een grote blaasafwijking had. Het vele poepen bleek een spijsverteringsstoornis te zijn die weer veroorzaakt werd door haar centebekkie. Omdat ze niet op haar voedsel kon kauwen, slikte ze de brokken heel door. En daardoor werd haar spijsvertering verstoord. Aan het centebekkie en haar blaasafwijking konden we niets doen.
Op advies van de fokker hebben we besloten om Tessa in te laten slapen. Niet omdat ze die problemen had, maar omdat we zagen dat ze pijn had. En wij wilden haar deze lijdensweg niet door laten maken. Het was nog maar een pup van 6 maanden oud. Veel te jong om op deze leeftijd al zoveel pijn te moeten hebben.
A.s. vrijdag krijgen we een andere pup. Ook een golden retriever, maar dan een reu. Het is een oom van Tessa, daarom hebben we ook een pup willen nemen uit dit nest. Tessa zal altijd in ons hart en in onze herinneringen blijven bestaan. En ik weet zeker dat ze elke dag vanuit de hondenhemel naar ons kijkt en aan ons denkt.
Er zullen misschien best wel mensen zijn die vinden dat we niet de juiste beslissing hebben genomen. Maar mijn mening is dat je een hond tot op een bepaalde hoogte kunt houden, ondanks pijn. Tessa had teveel pijn en onderging teveel leed aan haar gebreken. Daarom hebben we dit besloten.
Ik zou het wel leuk vinden om reacties te krijgen op mijn verhaal.
Groetjes,
Nadia
Elsa

14-03-2001 13:25

Jeetje Carmen, ik begrijp uit je verhaal hoe ror en tegenstrijdig het voor je moet zijn, En ik had je net nog aan de telefoon en ik hoorde aan je dat je knettergek bent van je hond, het is heel erg moeilijk wat goed is maar jij kan dit het best zelf beoordelen, jij ziet de honden en jij ziet ze spelen en ravotten, dus jij kan het het best objectief bekijken, wat heeft de overhand, hoe erg is die pijn ?
Maar ja ik weet ook echt niet wat ik zou doen, ik lees vaak verhalen waarvan ik vind dat mensen te snel kiezen om hun hond in te laten slapen, dingen waaraan best nog wel iets te doen is, maar goed dat is mijn mening, en geldt ook niet voor iedereen, En de hond met veel pijn door laten lopen is ook vreselijk.
In iedere geval veel sterkte.
Succes en groetjes Elsa
claudia

14-03-2001 16:45

Ik kan er heel veel over zeggen maar wat ik ga zeggen is dit; ik hoop dat de nieuwe hond wel gezond is en dat je veel plezier eraan hebt! (en dat de hond in godsnaam niet uit belgie komt!)
groetjes van claudia en de beestenboel
Lara

14-03-2001 20:28

Zeker een moeilijke keus.
Echt een die je niet met je hoofd kunt nemen.
En eigenlijk ook niet met je hart.
Maar het lijden mag ook niet doorgaan, dus neem je de keus.
En uit de tekst maak ik op dat het de goede keus was!
Groetjes,
Lara
Carmen

14-03-2001 23:30

Als jullie mijn knapperd willen zien? Hij staat in het fotoboek van Claudia op haar site.
http://www.geocities.com/amstaffencanecorsowereld/index.html
En bedankt voor de leuke reacties.
Carmen
Marielle

15-03-2001 12:58

Carmen,
Het blijft moeilijk als je moet leven met een dier dat ziek is. Ze kunnen het zelf niet zeggen, dus de baas moet beslissen. Wat anderen ook zeggen (of denken): er is er maar een die het beste over de situatie kan oordelen en dat ben jij. En dat je zo nu en dan twijfels hebt, is logisch. Zou iedereen hebben, maar als het er op komt neem jij de beslissing.
We mogen blij zijn dat we de mogelijkheid hebben om een dier in te laten slapen, als het echt niet meer gaat en ze te veel pijn hebben. Die optie hebben we tenminste, anders dan bij mensen. (maar dat is een hele andere discussie)
Carmen, doe jij nu maar wat jij het beste vindt voor Murphy, want dan doe je het juiste!
groetjes,
Marielle
anoniem

15-03-2001 13:03

Ja ik kan je ook vertellen dat het heel moeillijk is om te beslissen wanneer is het einde daar Wij hebben gisteravond moeten beslissen om onze dobermann teef in te laen slapen Haar naam was ook Tessa Ze had vreselijk veel pijn er was niets meer aan te doen Alles geprobeerd tot het echt niet meer ging en dan nog sta je van doen we het wel.ze is acht en een half jaar geworden ze was al vier jaar ziek maar dat ging goed tot drie maanden geleden Toen werd het opeens erger.En dan moet je dus de beslissing nemen En iemand die geen dieren heeft weet niet wat voor verdriet je hiervan hebt .Wij zeggen nu nooit een hond meer ze kon je zo lief aankijken het was een schat van een dier zoeen krijgen we nooit weer nadia schreef:
>
> Het is inderdaad hartstikke moeilijk om te bepalen wanneer je
> een dier echt moet laten inslapen.
> Mijn man en ik hadden een Golden Retriever teefje; Tessa. Zij
> was 2 maanden toen we haar in huis namen. Ze had wel hartruis,
> maar dat vonden mijn man en ik niet erg. Ze had erg veel moeite
> om haar plas in te houden. In het begin denk je dat het met
> onzindelijkheid te maken heeft, maar op een gegeven moment
> bleek dat ze een blaasinfectie had. We hebben haar antibiotica
> gegeven, maar het hielp niet. We hebben van de dierenarts een
> 2e kuur gekregen. Daarna was de blaasinfectie over, maar na 4
> weken was de blaasinfectie alweer terug. En dit was niet het
> enige. Tessa was een ondervoorbijter en het was zo erg dat haar
> tandvlees helemaal zwart werd. Ze had erg veel last van haar
> tanden en tandvlees bij het eten. Ze werd ook wat minder speels
> en sliep veel. Toen begon Tessa af te vallen en ook haar groei
> bleef achter. Ze poepte wel 6 of 7 keer per dag. De ontlasting
> was erg veel en hard. Ik vertrouwde het niet en ben daarom
> samen met mijn man en Tessa terug naar de fokker gegaan. Omdat
> er nog garantie op zat, hebben we allerlei testen laten doen
> bij de dierenarts van de fokker. Het resultaat van deze testen
> was dat Tessa een grote blaasafwijking had. Het vele poepen
> bleek een spijsverteringsstoornis te zijn die weer veroorzaakt
> werd door haar centebekkie. Omdat ze niet op haar voedsel kon
> kauwen, slikte ze de brokken heel door. En daardoor werd haar
> spijsvertering verstoord. Aan het centebekkie en haar
> blaasafwijking konden we niets doen.
>
> Op advies van de fokker hebben we besloten om Tessa in te laten
> slapen. Niet omdat ze die problemen had, maar omdat we zagen
> dat ze pijn had. En wij wilden haar deze lijdensweg niet door
> laten maken. Het was nog maar een pup van 6 maanden oud. Veel
> te jong om op deze leeftijd al zoveel pijn te moeten hebben.
>
> A.s. vrijdag krijgen we een andere pup. Ook een golden
> retriever, maar dan een reu. Het is een oom van Tessa, daarom
> hebben we ook een pup willen nemen uit dit nest. Tessa zal
> altijd in ons hart en in onze herinneringen blijven bestaan. En
> ik weet zeker dat ze elke dag vanuit de hondenhemel naar ons
> kijkt en aan ons denkt.
>
> Er zullen misschien best wel mensen zijn die vinden dat we niet
> de juiste beslissing hebben genomen. Maar mijn mening is dat je
> een hond tot op een bepaalde hoogte kunt houden, ondanks pijn.
> Tessa had teveel pijn en onderging teveel leed aan haar
> gebreken. Daarom hebben we dit besloten.
>
> Ik zou het wel leuk vinden om reacties te krijgen op mijn
> verhaal.
>
> Groetjes,
>
> Nadia

moeilijke keus

Carmen

nadia

Elsa

claudia

Lara

Carmen

Marielle

anoniem