Terwijl mijn Jessy en de nieuwe gezinslid Basje zichzelf aan het afmatten zijn in een stevig potje stoeien (Zonder grommen maar met veeeeeeeel andere dingen die volgens mij behoorlijk “jongens” gericht zijn LOL) zit Jamahl er een beetje naast en laat het gebeuk van de twee als ze omvallen en tegen hem aan komen gelaten over zich heen komen. Juno snapt niet waarom “mannen” zich ook altijd weer moeten opstellen als “mannen”…. Jamahl is nu in slaap gevallen, hij ziet er het nut niet zo meer van in om zichzelf te bewijzen.
Het is wel degelijk een tyoische teckel. Wat me wederom weer opvalt is hoe makkelijk het inblenden hier in de groep gaat. Juno houd wat afstand, zoals altijd, Jessy claimt alle aandacht, zoals altijd en Jamahl die maft door alles heen en vind het wel best… Zoals altijd. Maar dit is dan ook dag 1… Morgen zal het anders zijn. Morgen is het de dagelijkse routine… Geen ge-emmer meer van drukte en zaken die anders lopen dan anders… We hebben ook al een rondje gelopen… Big fun natuurlijk… Bas liep als een pup achter de moederhond achter Jessy aan, en maar miemelen… En maar steeds trachten er even bovenop te gaan he… Jessy, die al net zo erg is ondanks dat hij een aantal vitale onderdelen ervoor mist (LOL) doet gewoon vrolijk mee… Juno en ik begrijpen er geen snars van. Is het dan zo moeilijk voor teckel mannekes om zich in het openbaar een beetje te gedragen?
Nou ja, hoe dan ook, het gaat eigenlijk goed… Eerst leek het er heeeeel even op dat Basje het moeilijk ging krijgen, dat hij zijn oude stekkie ging missen, maar eenmaal met Jessy verenigd… “Welk ouderlijk stekkie? Het is hier veel leuker!” Is dan ineens het motto.
Maar het gaat dus goed en de honden ravotten er vrolijk op los…
Groetjes,
Gandr & beesten & de nieuwe in het gezin Bas… (Die waarschijnlijk nog wel even een nieuwe naam krijgt LOL)