In de sloten hier in de Beverwaard (Rotterdam dus) zitten veel Meerkoetjes op het moment te broeden. En ook wel eens op ongelukkige plaatsen. Zo zat er een te broeden op een nest naast een bruggetje. Het nest is gemaakt op wat boomstammen die onze plaatselijke jeugd in het water gegooid heeft.
Nu wonen er drie broertjes (een tweeling van een jaar of 5 en een ouder broertje van ongeveer 10). De hele buurt heeft er last van. Maar gisteren deden ze iets waardoor ik haast door het lint ging.
Een van die tweeling gooide een dikke stok (die hij met moeite op kon tillen) op het nest waar dus enkele eieren inlagen. De meerkoet kon op tijd ontsnappen, maar de eieren waren natuurlijk kapot.
Ik heb het knulletje drie slagen in de ronde gescholden. En ik heb hem gezegd dat als hij nog een keer een vinger uitstak naar welk dier dan ook, dat hij daarna de eerste tijd niet eens ‘mamma’ kan zeggen.
Ik wacht nu geduldig tot zijn mamma langskomt, maar helaas, het klerejong zal het niet tegen zijn ouders gezegd hebben. Dus ga ik maar eens langs.
Het valt mij op dat de jeugd steeds minder normen en waarden leert. In dit geval sta ik er niet eens van te kijken, omdat hun King Charles Spaniel haar rondje zelf moet lopen. Lekker wandelen? Nee, tuurlijk niet! Deur open, hond naar buiten en bekijk het maar!
He he, ik ben het even kwijt!
Groetjes!
Christa