Ik baal :-( nu al...........

Gandr

13-05-2001 16:48

Zulk mooi weer en mijn Jamahl heeft er alleen maar moeite mee. Hij had toch al moeite met ademhalen, nou dat is nog door het weer dus wederom pet. Hij is oud, ik weet het, wat verwacht je nog met een hond van 13 die eigenlijk meestal maar 12 jaar worden? En dan in zijn conditie is het al helemaal een wonder op zich… Maar dat maakt mijn balen er niet minder om. Morgenavond naar de dierenarts… Ik ga me daar toch nog een keer hevig afvragen hoelang we doorgaan met Jamahl. Ik heb liever dat hij in zijn slaap stilletjes overlijd… (Zal mijn geluk helaas denk ik niet zijn…) Begrijp me niet verkeerd, ik zit er als laatste op te wachten dat hij gaat. Maar met een gebeurtenis als met onze Asta (hond van mijn zus die bij mijn moeder in huis bleef toen zuslief het huis verliet) wil ik eigenlijk niet nog een keer. Asta kon op een ochtend niet meer opstaan. Mijn zus weigerde te geloven dat het nu einde verhaal was, dus mijn moeder moest samen met mij Asta drie keer op de dag naar buiten dragen en dan terwijl we haar ondersteunden de hond haar behoeften laten doen… En dat ging vier dagen zo.. Tot ik er schoon genoeg van had om te zitten kijken naar een langzaam stervende hond. Ik belde de dierenarts en die kwam. Mijn moeder belde mijn zus en zwager… Die kwamen ook. En huilen!!! Ja, maar ondertussen wel een hond die al vier dagen geen vast voedsel meer kan binnehouden, niet meer kan lopen en aan alle kanten geel uitsloeg wel in leven houden omdat je hoopt op een wonder! (Kan er nog kwaad om worden…)
Maar goed, Jamahl. Hij is buiten een tikkie vrolijker, levendiger, maar binnen… Een grote lap hond, slap in de poten en moeilijk in de ademhaling… En ik betrap mezelf erop dat ik steeds vaker denk… “Ik ga morgen naar de dierenarts een spuitje vragen voor hem, dit is niet leuk meer…” Maar ja, dan kom ik buiten, Jamahl huppelt op zijn manier achter me aan… Dan ziet hij er ineens weer een stuk vrolijker uit. En dan nog een item… Hij is een Engelse Stafford… Hoe sterk zijn die in het verbergen van hun eigen ellende? Jamahl's achtergrond kennende… Heel sterk! En dan baal ik weer… Omdat door de MKZ ellende ik nu nog niet naar de duinen heb kunnen gaan met hem. Alles is afgesloten… Wordt hem dat leuke uitje ook nog eens afgepikt. Naar de zee? Ja, een idee… Zou Jamahl ook leuk vinden. Ik denk ook stiekum dat ik hem maar eens een keer alleen even meeneem… Kan ik mijn aandacht volledig op hem richten… Maar goed… En dan, heeft hij zijn leuke uitjes gehad… Verder? Of stoppen? Kon je maar met zo'n dier praten he… Maar als ik even heel logisch en medisch ga redeneren… Is het stoppen. Gevoelsmatig? Doorgaan natuurlijk! Maar ik denk dat ik hier even mijn gevoelsmatige kant een schop onder de achterste moet geven en moet luisteren naar een kant waar ik al jaren op vertrouwd heb… The show is over… In ieder geval nu wel heel snel denk ik… En dan baal ik nog een keer… Als ik bedenk alle leuke dingen die hij nu gaat mislopen… Zwemmen op de hondendag in het zwembad aan het einde van het seizoen… Baaal. Het zien van de schotse Hooglanders en die blik in zijn doppen zien van verwondering “Wat zijn dat nou weer voor een rare beesten?” Baaaaaaaaal… Nou ja… @!#$ happens, Live sucks and in the end??? We all die. Doggies too.
Ik hou jullie op de hoogte.
Groetjes,
Gandr & beestjes
Marjorie

13-05-2001 17:30

Hallo Gandr,
ik weet uit eigen ervaring hoe moeilijk dit is…..
Onze oudste hond is veertien en een half geworden (Stabij).
Zij was ook al twee jaar aan het kwakkelen, maar at nog lekker, speelde nog af en toe, had geen pijn, kortom haar leven was toch nog kwalitatief goed.
Maar je weet dat de dag komt, dat het niet meer kan…
En geloof me, Gandr, als die dag daar is, dan weet je het, je voelt het……
Ik wens jou en Jamahl veel sterkte.
Groetjes, Marjorie
marjolein

13-05-2001 22:14

hoi gandr
wat een elende zeg, arme jamahl
ik maak op het moment precies het zelfde door beau houd geen eten meer binnen (spuugt het uit eet het weer op spuugt het weer uit en ga zo maar door)
als ik het nat maak red hij het nog en houd hij het binnen
ondertussen zakt hij constand door zijn achterhand
kortom dit gaat helemaal niet goed
ik hoop echt dat als jamahl moet gaan dat hij gaat zoals je graag zou willen, ik zal er een kaarsje voor branden goed?
ontzettend veel sterkte namens ons allemaal (ik de fretjes de katjes de hond de ratjes en de visjes)
en geef hem een dikke knuffel (en neem er zelf ook een :-)
Gery

13-05-2001 23:03

Ik ken dat ook. Onze vorige hond had ook toen ze die leeftijd had erg last van de warmte. IK zette vaak dan een ventilator aan. En had alles dicht dat de wamte er niet zo binnen kon komen. En vlug naar buiten on wat te doen en dan weer lekker binnen. Toen ze vijftien was kreeg ze hart ploblemen en is ze overleden aan een longembolie. Ik heb nog schuldgevoel dat ik niet toen het hart niet meer goed was, ik niet begrepen had dat het niet meer beter zou worden. En dat ze twee dagen heel benauwd is geweest. Maar de dierenarts zei niet het kan niet meer, dus kregen we harttabletjes en dan hoop je dat het aanslaat. Nu heb ik weer een oude hond van veertienen een half. En het gaat nog goed. Hoe oud wordt een kleine hond? Gery
Gandr

14-05-2001 06:13

Hangt een beetje van de hond af Gery hoe oud ze kunnen worden. Een beetje teckel kan 10 tot 20 jaar worden.
Jamahl is een Engelse Stafford en daar wordt een 12 jaar aan gegeven. Enkele uitschieters zijn er bekend van zeer gezonde Staffies die 15 zijn geworden (de laatste in 1986). Jamahl is 13 geworden afgelopen januari… Hij is dus min of meer 1 jaar over datum heen, en dat met een hartlek… Hij krijgt daar dus uit voorzorg harttabletten voor, want volgens de dierenartsen is dat hart sterk zat… Maar als ik die achterpoten bekijk…
En uiteraard, vanacht heeft hij nog twee aanvallen gehad. Gisterochtend (ik dacht zelf eerst dat het zaterdag ochtend was, maar nee, agenda leerde me dat het zondag was :-( heeft hij er ook 1 gehad… Dat is dus drie op 1 dag waarvan de twee laatste in een uur tijd) Vanacht heb ik hem twee phenobarbithol extra gegeven op advies van de dierenarts, die ik dus na de tweede aanval maar gebeld heb. Ik ga straks naar de dierenarts toe… Heb vanacht op de bank geslapen. Nou ja wat je slapen mag noemen dan, want telkens als Jamahl zich bewoog werd ik natuurlijk wakker. Hij slaapt nu rustig, alsof er niets aan de hand is. Maar ik moet eerlijk bekennen… Hij maakt het me er niet makkelijk mee. En dat voor een hond die ik sinds 24 december 2000 pas heb… Aan de andere kant niet zo vreemd, want dit is een perfecte hond, ik vroeg hem ook meteen de eerste avond dat hij hier was “Waar was jij tien jaar geleden toen ik een eigen hond zocht???” OkÃƒÂ© Jessy is ook een lekker hondje, Juno ook, zou die twee voor geen goud willen missen, maar Jamahl… Zo heerlijke knuffel, en dat heeft dan 7 jaar in een Haags asiel gezeten…
Zucht, nou ja… Het meest schuldig voel ik me nog over het feit dat er vandaag ook een ander hondje komt. Als iemand me niet kent zouden ze denken dat ik Jamahl vervang voor een hondje van 6 jaar… Maar dat is dus niet zo, een hele enge samenloop omstandigheden… Maar met Jamahl ging het eigenlijk de laatste drie weken al niet echt goed, hij heeft nog pillen voor die ademhaling gekregen, maar het moment dat hij door de eerst helft heen was en dusnog een andere pil nog 10 dagen moest slikken ging ineens die ademhaling ook weer minder… En dat gaat zo sluipend. Hij kreeg dus twee soorten pillen, 1 voor 10 dagen en de ander voor 20 dagen. Hij stopte met snurken, de ademhaling ging weer vanuit de borstkas zoals het hoort… Hij was nog niet met die pillen voor 10 dagen gestopt of ik bemerkte dat hij weer aan het “zakken”was met de ademhaling, en nu is het weer buikademhaling. Hij snurkt nog niet zo erg als dat hij eerst deed, maar hij snurkt dus ook weer… En hij sleept met de achterpoten… Tilt ze niet goed op… Als ik mijn hand op die achterhand leg en ik hou er iets gewicht op… Zakt Jamahl al door de poten… Evenwicht is ook niet wat het moet zijn… Hij staat letterlijk te zwabberen op de poten. En dan denk ik bij mezelf… Hiermee moet je niet meer doorgaan, die hond heeft er zelf ook geen lol meer in zo. Maar ja dan kom je buiten, hij is dan wel een stuk alerter… Staart wordt zelfs bijna weer omhoog gedragen (is nu een beetje halfstok ken je dat?) En dan denk ik “Hij is ergens nog wel zo fief als wat, maar dat lijffie houdt hem tegen…” Hij eet gelukkig nog wel goed, houd alles goed binnen zelfs, maar hij valt wel af… Hij is een drie maanden tijd 1,5 kilo zeker afgevallen (van 21,05 naar 19,3 gekelderd…) Of het veel is of niet maakt me niet uit, hij is nu wel magertjes. Hij lijkt een beetje qua bouw nu op onze oude kater ChÃƒÂ©. Wel een glanzend vachtje, maar mager als een plankie… Voor een Staffs doen dan.
Zuipt als een spons op het ogenblik en ik zie er de helft van het vocht niet eens van terug…. laat staan een kwart. neh, als ik die medische staat van hem eens duidelijk onder ogen zie… Medisch is deze hond op. En allemaal ouderdom, alles is slijtage… Het is een wedloop geworden tussen een aantal zaken en het is een kwestie geworden van wat geeft het er het eerst op? De poten? De longen? Misschien toch het hart? Ik moet je eerlijk bekenen, ik wil niet wachten tot hij van ellende inelkaar zakt… Ik geef hem liever een beetje dierwaardig uiteinde, eentje waarin hij toch zelf nog in staat was zich in ieder geval naar die dierenarts te begeven en niet eentje dat hij eerst vier dagen lang door mij naar buiten getild is om zijn behoefden te doen en hij van ellende niets meer binnenhield, zoals onze oude Asta destijds… Min of meer dus vier dagen geen kant op kan, ademnood heeft en ook nog eens niet eten kan… nee dat is niets en dat nooit met mijn hond.
Affijn,om een lang verhaal kort te maken… Ik hou jullie wel op de hoogte…
Groetjes,
Gandr & beestjes
P.S. Ik heb Jamahl de knuffels overgebracht hoor, hij blijft die knuffels wel leuk vinden, maar hij reageert er niet meer zo relaxed op als eerst… verteld ook wel iets denk ik….
Femke c.

14-05-2001 09:07

Hoi Gandr,
Ik kan niet meer zeggen dan heel veel sterkte! Het maakt niet uit hoe lang je een hond hebt of hoe oud hij is, je hond (of ander huisdier) zien lijden is vreselijk!
Heel veel sterkte voor jou en een dikke knuf voor Jamahl
Femke
Tamara1

14-05-2001 15:00

Hoi Gandr,
Ik wil je allereerst sterkte wensen, en hoop dat Jamahl zich, nu het vandaag wat koeler is, wat beter voelt.
Ik heb zelf ook een Stafford en wist niet dat die gemiddeld maar 12 worden. In Amsterdam vlak bij de Albert Cuijp, zit een kroeg op de hoek en daar loopt een stafford teefje van 17!!, er lopen daar ook twee Rotweilers en zij is de baas. Ik heb vol bewondering naar het oude beestje gekeken, en hoop natuurlijk dat Spike ook zo lang bij ons blijven mag.
En dan nog een vraag zwemmen staffords graag? Ben blij dat ik Spike nu mee krijg het water in, maar hij gaat vast niet te ver en blijft ook de hele tijd naast je en las ik zelf wat dieper ga dan loopt hij vlug weer het water uit. Hoe kan ik'm er het beste aan laten wennen. We hebben'm nooit gedwongen, maar van pup af aan heeft hij al een hekel aan water. Vandaar dat ik ook zo blij ben dat hij nu wel met z'n poten het water in gaat, vorig jaar kwam hij niet verder dan z'n knieen en nu tot het water z'n buik raakt. In juni gaan we naar texel en Spike gaat natuurlijk mee, en eigenlijk zou ik'm wel mee de zee in willen nemen, maar of'ie dat doet?!
Groetjes Tamara
Elsa

14-05-2001 15:31

Haye Tamara,
Ik zag dat je ook op de StaffordNL pagina aktief bent, leuk hoor.
Zo zie je maar, we komen elkaar dus overal tegen.
Maar ik heb inderdaad ook mensen in de straat wonen met twee staffies,
een van 17 en een van 18, staffordjes worden echt nog best heel erg oud.
Maar ja dat is natuurlijk een gemiddelde, maar goed, gelukkig ligt het gemiddelde erg hoog !
Enne zwemmen…. Tja Steffy is een echte ‘'Zeehond’', die hou je gewoon niet uit het water. Waar ik heel blij om ben hoor, want met die warmte is het heerlijk voor ze om te zwemmen.
En ze worden er heel erg gespierd van, wat ik ook niet erg vind:)
Ik heb haar toen ze klein was altijd het water ingelokt met stokjes en balletjes, en toen ze nog maar een heel klein stukje het water in durfde heb ik haar ook altijd erg beloond, ze kreeg er echt plezier in en nu is het een echte waterrat !
Groetjes en een knuffel voor Spike, Elsa
Lara

14-05-2001 20:35

Gandr,
Ik heb het idee dat Jamahl een dezer dagen de beslissing voor je zal nemen. Een bepaalde blik in de ogen, ander gedrag buiten, iets…
Dan zal je zowel verdrietig als opgelucht zijn dat het voorbij is. Dan is het goed, ook al doet het pijn.
Geniet van alle kleine goede momenten die Jamahl nog heeft en probeer niet te veel te piekeren. Zoals je hem nu beschrijft mogen jullie samen nog eens een lekker wandelingetje maken, ook al staan de tranen al in je ogen.
Veel sterkte,
Lara

Ik baal :-( nu al...........

Gandr

Marjorie

marjolein

Gery

Gandr

Femke c.

Tamara1

Elsa

Lara