Eros is PRA-lijder en is al een aantal jaren totaal blind. Het blind worden is geleidelijk gegaan en begon eerst met nachtblindheid. Ondanks dát is hij nog zo gek als een deur,je lacht je rot!
Maar ik heb er toch steeds meer moeite mee,dat hij in zijn enthousiasme overal tegen aan botst en soms best pijnlijk.
Hij is dan ook even helemaal de kluts kwijt!
Daar heb ik moeite mee,want snapt zo`n beestje daar wat van? Nee,natuurlijk niet!
En de schat is door zijn blind zijn nóg onzekerder dan hij al was. Ik ben zijn blindegeleide-mens als we over straat gaan.
Met mijn stem waarschuw en stuur ik hem als hij ergens tegen aan dreigt te lopen en los lopen om met andere hondjes te spelen kan niet meer. Hij bijt trouwens nu ook van zich af als er andere hondjes bij hem in de buurt komen.
Op bed en op de bank springen en er weer af gaat ook erg twijfelachtig en moeilijker. Moeilijker,omdat hij ook wat stram begint te worden omdat hij geforceerd loopt.
Ondanks alle ellende geniet hij nog ontzettend van zijn eten en van de kroelpartijen.
Ik twijfel of het wel eerlijk naar Eros toe is om hem zo aan te laten modderen.
En voor wie? Voor mij,want ik heb hem in huis gehaald omdat ík het zo leuk vind.
Maar wat zou er toch in het koppie van zo`n beestje omgaan?