Doorzoek het forum
Zoeken met Startpagina
Startpagina Thema's
johnny77
Een artikel http://plazilla.com/kinderen-en-rouwverwerking-na-dood-van-een-huisdier over kinderen die hun lievelingshuisdier zijn verloren
Een kind vertellen dat het dier in de dierenhemel is?
Tja…
Verder prima artikel.
Hoewel we het ook kunnen overdrijven.
Vertel kinderen gewoon de waarheid. Ja,die is hard,maar het leven ís hard!
Je zult kinderen ook op deze manier moeten voorbereiden op hun toekomst in een keiharde maatschappij,
anders krijg je emotioneel labiele mensen.
Als ze ouder worden leren ze vanzelf wel dat de wereld hard kan zijn maar als ze klein zijn mogen ze gerust op een voor een kind begrijpelijke manier verteld worden over een dierenhemel want als een opa of oma overlijdt kun je ook zeggen dat die in de hemel zijn, en dan kun je erbij zeggen, net als je poesje of je hondje of je konijntje etc.
Ja,die keuze kun je maken. Het is de keuze om je kind religieus op te voeden of niet.
Een wetenschappelijke benadering hebben mensen denk ik meer aan,maargoed…..
Maar we krijgen door kinderen van de realiteit weg te houden wel steeds meer mensen die dieren gelijk gaan stellen met mensen.
(of zelfs hoger plaatsen door ze rechten toe te willen kennen!)
Als een dier dood gaat is dat minder erg dan dat een mens dood gaat,
anders kunnen we wel stoppen met het eten en gebruiken van dieren.
Natuurlijk mag je een kind troosten bij de dood van een huisdier,maar maak er geen `circus` van!
Zeg gewoon dat het jammer is dat het dier er niet meer is en dat dieren nu eenmaal over het algemeen niet langer leven dan mensen.
Zeg dat het dier nu niet meer hoeft te lijden als het ziek was en dat we alleen achterblijven met de herinneringen.
Hele jonge kinderen gaan er makkelijker mee om dan wij denken. Wat oudere kinderen zijn gebrainwashed door de (voorlees)boekjes waarin dieren als mensen worden neergezet door ze kleding te laten dragen en dingen te laten doen die mensen zouden doen.
We zijn mesjogge!
Ik denk dat je vooral naar het kind moet kijken wat het nodig heeft.
Ik denk dat het hele zoetsappige ik als kind mijn ouders prompt voor gek had verklaard en gedacht dat het nu toch wel heel zot geworden was. ( gereformeerde opvoeding gehad)
Kinderen hebben volgens mij heel andere ideeën over leven en dood en misschien je moeten mensen het is over leven en dood in rustige situaties( vaatwasser inruimen of tijdens het eten) hebben zodat dat soort dingen wat normaler zijn.
Sterven hoort bij dit leven en is voor iedereen onbekend.
Ik kan met recht zeggen dat er situaties zijn dat het een opluchting is en zeker het einde van lijden.
Kinderen hoef je misschien niet zoveel uit te leggen maar je mag altijd samen huilen praten en lachen zoals gebeurt na de begrafenis zodat ze weten dat de herinneringen er zijn en blijven.
Geen goed artikel.
Het ene kind is lang het andere niet, de leeftijd van het kind maakt veel verschil, en natuurlijk de diersoort.
Maar zo overdreven doen, compleet met verkeerde verhalen over een dierenhemel is niet gezond.
Juist het besef dat er een groot verschil is tussen de dood van een mens en een dier helpt bij het verwerken.
Ook aan een huisdierenleven komt een einde, meestal jammer, bij oud en gebrekkig niet helemaal voor het beest en omgeving, maar ieder normaal kind komt daar zonder problemen overheen.
Praat er maar gewoon over, als mijn ouders vroeger zo hadden gereageerd zou ik me afgevraagd hebben of ze mankerende waren.
